Νικορέντζος, Δημήτριος

(Κωνστάντζα Ρουμανίας 1944 –). Φυσικός και λογοτέχνης. Σπούδασε στη φυσικομαθηματική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σταδιοδρόμησε ως καθηγητής σε σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε και με τη λογοτεχνία. Είναι μέλος του φιλολογικού συλλόγου Παρνασσός, της Ελληνικής Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων και άλλων επιστημονικών σωματείων και οργανώσεων. Έγραψε ποιήματα, δοκίμια, χρονικά κ.ά. Σπουδαιότερες ποιητικές συλλογές είναι: Στοχασμοί στο ημίφως (1983), Οδοιπορία στη σιωπή (1985), Τέσσερα βήματα στα σύννεφα (1989), Λόγια της καρδιάς (1990), Νυχτερινά αλληλούια (1991), Λευκή μουσική (1998), Οι κύκνοι δεν θα κλάψουν απόψε (2000). Από τα δοκίμιά του γνωστά είναι: Λάμπρος Πορφύρας (1990), Τάκης Βαρβιτσιώτης (1991), Γεώργιος Αθάνας, ο Κορυδαλλός της Ρούμελης (1996), Αξονική Τομογραφία του Ποιητικού Λόγου (1999) κ.ά. Το σπουδαιότερο από τα χρονικά του το σπουδαιότερο έιναι : Κόπανος: Ο ρωμιός της Σμύρνης (2000, 3 τόμοι). Ο Δ.Ν. έχει λάβει αρκετές τιμητικές διακρίσεις· Βραβεία Ακαδημίας Αθηνών (1989), Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς (παιδικής ποίησης), Ελληνικής Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων (2 βραβεία ποίησης), Υπουργείου Εθνικής Παιδείας (1987, Interkid) κ.ά.